کلام

بسیاری تصور می‌کنند تعصب و حمیّت به‌معنی غیرت است و با تقسیم آن به دو نوع خوب و بد، تعصب به باورهای درست و حمیّت در دفاع از مقدسات و بزرگان خود را پسندیده می‌دانند. در حالی که واژهٔ تعصب ‌با عصبیت هم‌ریشه و به‌‌معنی طرفداری بدون دلیل منطقی است و حمیّت به‌معنی دفاع داغ همراه با عصبانیت و نخوت است.

اگر چه میان حکم شرعی ستر به‌معنی حدود خاصی که باید به حکم دین از نامحرم پوشانده شود با مفهوم اخلاقی آن که نوعی پوشش عرفی است، پیوندی عمیق وجود دارد، ولی بی‌توجهی به تفاوت این دو، موجب اشتباهاتی بزرگ، هم در میان برخی ملتزمان به حجاب شرعی و هم در مسلمانان غیر پایبند به حجاب شده است.

حکم پوشش بانوان در همان آغاز بعثت اعلام نشد. سیزده سال تلاش فکری و فرهنگی در مکه و چند سال زمینه‌سازی تربیتی در مدینه لازم بود تا این قانون به احکام اسلامی راه یابد. جالب اینجاست که قرآن در هنگام اعلام وجوب حجاب، حکمت آن را «شناخته شدن زنان باایمان» و درنتیجه، «آسودگی و آزار ندیدن» آنان اعلام می‌کند و نه حفظ یا گسترش عفاف و حیا.

به‌گزارش دین‌آنلاین پاپ فرانسیس رسماً تغییر در دعای عشای ربانی را تأیید و عبارت «خداوندا به ما در مقابل وسوسه‌ها کمک کن» را به‌عنوان جایگزین «ما را به وسوسه نکشان» اعلام کرده است.

توجه به تفاوت ظرفیت‌ها، شرایط و #زاویه_دید انسان‌ها آثار و برکات فراوانی در پی دارد که احترام به عقاید دیگران و زندگی مسالمت‌آمیز با مردمان از آن جمله است. برخی گمان می‌کنند محترم شمردن عقاید دگراندیشان به‌معنی صحیح دانستن باورهای آنهاست و برای نقد جملهٔ بالا فهرستی از عقاید داعشیان و دیگر جنایتکاران و منحرفان را ردیف می‌کنند و می‌گویند چنین باورهایی قابل احترام نیست و در نهایت نتیجه می‌گیرند: جز به اعتقادات صحیح نباید احترام گذاشت.

یکی از موضوعاتی که این روزها برخی اذهان را به خود مشغول و بهانه‌ای برای تبلیغات ضد دینی فراهم کرده، تحلیل عذاب‌های سخت و وحشتناک خداوند در قیامت است. ابهام‌های این موضوع موجب شده تا از یک سو گروهی خداوند را موجودی بی‌رحم، ترسناک و دارای ویژگی‌هایی زشت و غیراخلاقی معرفی کنند و از سویی دیگر عده‌ای منکر صفاتی چون شدید العقاب بودن خدا شوند.

فرازهایی از مقالهٔ امام مهدی (علیه السلام) از نگاه اهل سنت را که سال‌ها پیش برای دانشنامهٔ آن حضرت نوشتم همراه با متن کامل آن تقدیم می‌کنم:

آغاز بهار هنگام تبسم خدا و فرود آمدن رحمت ویزهٔ اوست. نه‌فقط به‌خاطر شکوفایی طبیعت، بلکه به‌یُمن فرهنگ زیبای کسانی که نوروز را گرامی می‌دارند و این لحظات را به صحنه‌های هم‌دلی، مهربانی، پاکی، زیبایی، لبخند، بخشش و شادی تبدیل می‌کنند.