یکی از مطالبی که مخالفان اسلام در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به آن دامن می‌زنند، ایجاد تصور دشمنی و ضدیت پیشوایان اسلام با مردم ایران است. این در حالی است که اساس اسلام بر پایه نفی تبعیض نژادی و جایگزین کردن قبیله‌گرایی با ارزش‌های انسانی شکل گرفته و از همان ابتدا ایرانی‌ها جایگاهی ویژه نزد رهبران اسلام داشته و از نزدیک‌ترین یاران آنها بوده‌اند.
آنچه در این میان مایه تأسف بیشتر می‌شود این است که اکثر این مطالب با دروغ و بی‌اخلاقی همراه است. نمونه‌ای که اخیراً با آن برخورد کردم، حدیثی بود از حضرت علی (علیه‌السلام) که از صفحه ۱۳۵ جلد دوم کتاب تاریخ یعقوبی نقل کرده و گفته‌اند چرا کسی را که حتی سلام کردن به ایرانی‌ها را روا نمی‌داند، امیر خود می‌دانید؟!
متن ترجمه این حدیث به روایت این افراد چنین است:
شش کس‌اند که به آنها سلام نمی‌شود: یهودی و نصرانی و مجوس “ایرانی” و شاعری که زنان پارسا را بدنام کند و مردانی بر سفره‌ای در آن میگساری می‌شود.
اما همان‌گونه که در تصویر کتاب مشاهده می‌کنید، وقتی به منبع این حدیث مراجعه می‌کنیم می‌بینیم نه در متن عربی و نه در ترجمه آن هرگز کلمه «ایرانی» نیامده و این مدعیان اخلاق و انسانیت، برای ایجاد حساسیت در ایرانیان، این کلمه را عمداً به آن اضافه کرده‌اند.
برای مشاهده متن این صفحه در منبع اصلی اینجا را کلیک کنید.
همان‌گونه که ملاحظه می‌کنید، بر فرض صحت سند روایت و همراهی سایر قرائن، در این حدیث سخن از سلام نکردن به کسانی است که اهل بی‌اخلاقی و مقابله با حق و حقیقت‌اند. لذا این موضوع هیچ ربطی به ایرانی یا غیر ایرانی بودن آنها ندارد. ضمن اینکه از قرار گرفتن افراد شرور و بی‌اخلاق در کنار پیروان ادیان دیگر مشخص می‌شود که صرف غیر مسلمان بودن ملاک چنین حکمی نیست، بلکه منظور حدیث کسانی است که از روی عناد و لجبازی حاضر پذیرش حق نمی‌شوند و با آنکه فهمیده‌اند اسلام بر حق است اما همچنان بر عقاید قبلی خود پافشاری می‌کنند.