در یادداشت قبل گفتیم که ادعای اصلی شیعه و معنای مورد اختلاف با اهل سنت این است که امامت مقامی در حد نبوت (البته بدون وحی) و وظیفه‌ای در استمرار رسالت پیامبر است. اکنون می‌خواهیم با معنای عمیق‌تری از امامت آشنا شویم. کسانی که با قرآن آشنا باشند می‌دانند که قرآن در برخی از آیات خود معنای متفاوتی را از امامت مطرح می‌کند. یکی از این آیات، آیه ۱۲۴ سوره بقره است. در این آیه خداوند پس از یادآوری ابتلا و آزمایشهای دشوار حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) می‌فرماید وقتی آن حضرت از این آزمایشها سربلند بیرون آمد، او را به مقام «امامت» برگزیدیم و به او خطاب شد: «انی جاعلک للناس اماما».
شکی نیست که این جریان در دوران پیامبری حضرت ابراهیم اتفاق افتاده است. زیرا از طرفی می‌دانیم که بر اساس آیات قرآن، او تا دوران پیری فرزندی نداشته و از سوی دیگر یکی از آن آزمایشها، فرمان بریدن سر فرزند دلبندش اسماعیل بوده است. پس او در شرایطی که از سالها پیش به مقام نبوت رسیده بود، به خاطر موفقیت در امتحاناتی بزرگ به مقام امامت نیز می‌رسد. لذا نمی‌توان امامت مطرح شده در این آیه را به معنی نبوت یا مقامی در حد آن دانست. این چه مقامی است که به آسانی در اختیار پیامبران بزرگ خدا نیز قرار نمیگیرد و آنها هم برای رسیدن به آن باید آزموده شوند؟
آیات دیگر قرآن به زیبایی این مقام را تشریح و توصیف کرده است. اما پیش از بیان این آیات، خوب است فرصتی را به اندیشه بیشتر در این باره اختصاص دهیم. به یاری خداوند، پس از بهره‌گیری از نظرات شما این معنای عمیق و زیبا را بیان خواهم کرد. شما چه فکر می‌کنید؟
سلام. وبلاگ پر محتوایی دارین .کاش با هم آشنا می شدیم. در مسنجر یا هو منتظر پیام شما هستم.
با سلام و عرض ادب………. بسیار مفید و اموزنده بود استاد……… همیشه از مطالبتون استفاده میکنیم……… اجرتون با مهدی فاطمه…… التماس دعا……. اللهم عجل لولیک الفرج
سلام استاد . ذهن کوچک و اطلاعات ناقص ما جوابگوی سوال جالب شما نمیتونه باشه . ولی تا جایی که به ذهنم میرسه و از مطالبی که تا حالا شنیدم و خوندم ، فکر میکنم ….خب نبوت مثل مقام ریاست یک مکتبیه که هدف اصلی او بنیان کردن و معرفی کردن ان مکتبه ولی امامت مثل مقام استادیه که باید دست عاشقان و رهروان ان مکتب را گرفته و قدم به قدم انها را به هدف اصلی و سر منزل مقصود برسانند . و این وظیفه به مراتب مشکلات و سختیهای بیشتری دارد و با توجه به اینکه در مقام امامت وحی صورت نمیگیرد . اولا خود استاد باید کاملا مسلط به مکتب باشد و دوما امادگی رویارویی با هر نوع علاقه مندی با هر نوع طرز فکری و یا هر مخالفی با هر نیتی باشد .
تلریخ
با سلام
شما با پیش فرضهای ذهنی خود به تفسیر آیه پرداخته اید ، توجه داشته با شید که از آن آیه مفهوم مورد نظر شما برداشت نمی شود شما قرآن را تفسیر به رای می کنید.
شما که می گوییدکه می گویید امامت در حد نبوت است اما بدون وحی !!!!! این عقیده را از کجا آورده اید؟ چگونه قابل توجیه است ؟
حضرت علی که خود را در نهج البلاغه خطبه ۲۱۶ جایز الخطامی داندو می دانیم همه انسانها (غیر از انبیاکه به آنها وحی می شود ) احتمال خطا و ارتکاب گناه و…..را دارند در اینصورت چگونه می تواننددر حد نبوت قرار گیرند .
راستش را بخواهید توحید ونبوت که دو اصل مهم و اساسی اعتقاد مسلمانان است در عقیده شما بسیار رقیق و کم اهمیت شده است ، و امامت برای شما مهمتر از نبوت و خاتمیت است .
امیدوارم به این نکته توجه کنید ودر عقاید خود تجدید نظر کنید .